Το 1894 ένα συμβάν στο Δαδί προκάλεσε την κοινή γνώμη και έφθασε να καταγραφεί στον τύπο. Μια πολύ παλιά μέθοδος τιμωρίας των μοιχών, η οποία ήταν άγραφος νόμος και εφαρμοζόταν σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ήταν το «σεργούνεμα». Για να αποφεύγεται η μοιχεία έδεναν τους μοιχούς ανάποδα επάνω στο σαμάρι ενός γαϊδάρου και τους περιέφεραν στην πόλη, ενώ τους έρριχναν στάχτη και κλούβια αυγά. Από τότε έχει μείνει η έκφραση για κάποιους που επαναλαμβάνουν το ίδιο σφάλμα «είμαστε πάλι για το γάϊδαρο καββάλα».
΄Ενα περιστατικό ανάλογο με το παλιό «σεργούνεμα» έγινε στο Δαδί στις αρχές του έτους 1894. Δεν επρόκειτο για κάποιο μοιχό, αλλά για «ατυχή κλέφτη ηνίων», ο οποίος «εσεργουνώθη» και περιφερόταν στην πόλη, αφού τον έσερναν από τα ηνία. Το περιστατικό παρακολούθησε κάποιος, το διηγήθηκε σε ένα δημοσιογράφο και αυτός το παρουσίασε σε άρθρο στην εφημερίδα ΚΑΙΡΟΙ, που δημοσιεύτηκε στις 30 Ιανουαρίου 1894. Το άρθρο αναφέρει:
«Εγραψαν ημίν εκ Δαδίου, όπου δεν αναγινώσκουσιν εφημερίδας. Οι νέοι αστυνομικοί έθεσαν ενταύθα εις ενέργειαν μέθοδον τιμωρίας πολύ παλαιάν, τουτέστι το σεργούνεμα, με μίαν μόνον διαφοράν, ότι αντί να θέτωσι τους τιμωρουμένους εις το γαϊδούρι, τους θέτουσιν εις το άλογον. Υπήρξα αυτόπτης του επομένου επεισοδίου. Μου επροξένησε χειρίστην εντύπωσιν, αλλά και εις πάντα συμπαθή προς τους ομοίους του θα φανή αποτρόπαιον. Εκλάπησαν τα ηνία ίππου και ευρέθησαν εν τη οικία τινός ατυχούς. Ούτος μετετράπη υπό του κ. Αστυνόμου ενωμοτάρχου εις ίππον και εσεργουνώθη, συρόμενος από των ηνίων δια μέσου της κωμοπόλεως. (Ζήτω η στρατιωτική αστυνομία!). Το μέτρον, ως εννοείται, εξευγενίζει, κατά τον κ. Αστυνόμον, ταχέως δε θα μας εξημερώση, εάν πάντες συρθώμεν δια των ηνίων ανά τας οδούς των πόλεων».
