Μια άλλη πρωτομαγιά από το παρελθόν

Χρόνια Πολλά

 

Το μνημείο των πεσόντων στο Δαδί

Φιλίστωρ Δαδίου Δρυμίας

Γεώργιος Δαΐρης, 21 Χρόνια από την εκδημία του

Το Χριστιανικό Πάσχα (μέρος δεύτερο)

Ο στολισμός του Επιταφίου του Αγίου Βλασίου

Αναδημοσιεύουμε την ως άνω φωτογραφία για να προσθέσουμε τα ονόματα των συμμετεχόντων στον στολισμό του Επιταφίου του Αγίου Βλασίου Δαδίου. Τα στοιχεία αυτά έγιναν γνωστά από τον κ. Γεώργιο Σαγιά και τη  διεύθυνση του blog "Εν Δαδίω", τους οποίους ευχαριστούμε και του ευχόμαστε "ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ".

Στην φωτογραφία του στολισμού του επιταφίου εικονίζονται: 

Επάνω αριστερά της φωτογραφίας:  ο αείμνηστος Ευστάθιος Πανουργιάς

Όρθιος δεξιά:  ο Γιώργος Σαγιάς (Κωλέττης)

Καθιστός αριστερά: ο Λουκάς Σαγιάς (Κωλέττης)

Όρθιος αριστερά: ο αείμνηστος Στέλιος Μπακάλης

Στη μέση του επιταφίου ο Παύλος Ντάλας 

(γιος του Παπα-Γιώργη εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Βλασίου)

Δαδιώτικο προικοσύμφωνο του 1894 (του Στέργιου Λέφα)

Το Χριστιανικό Πάσχα (Θρησκευτικό - Λαογραφικό Άρθρο)

Μουσείο Μπενάκη - Αθήνα 2001

Ο Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς (Μίκης Ζέζας)

Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Γαλλίας. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τη Βόρειο Ήπειρο. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1891. Φέροντας τύψεις για την έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ. Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της καταστάσεως. Αποτυγ-χάνοντας σε εκείνη την πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του ιδίου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα "Πέτρος Δέδες". Μετά 20ήμερη παραμονή συναντή-θηκε με τον Λάμπρο Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσ-σοντας σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.

Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το σχέδιο ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής σώματος εκ 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την αρχηγία του Μακεδονικού αγώνος εναντίον των Βουλγάρων και εισήλθε ένοπλα στα Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες που δρούσαν, εν τω μεταξύ, στη περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς. Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διαφόρους καταδότες περί της εισόδου και της δράσης του Παύλου Μελά έθεσαν προς καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό απόσπασμα. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13 Οκτωβρίου 1904 βρισκόμενος στα Στάτιστα και προδομένος από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεώργιο Στρατινάκη.