Παρνασσός το βουνό των μουσών

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το βουνό οφείλει το όνομά του στον ήρωα Παρνασσό γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Kλεοδώρας, ο οποίος είχε κτίσει πάνω στο βουνό μια πόλη, η οποία καταστράφηκε από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Τότε οι κάτοικοι της πόλης ακολουθώντας τις κραυγές των λύκων οδηγήθηκαν ψηλότερα στο βουνό για να γλιτώσουν από τον κατακλυσμό, όπου έχτισαν μια νέα πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια, που σημαίνει κραυγές των λύκων. Το όνομα αυτό διασώζεται μέχρι και σήμερα ελαφρώς παραλλαγμένο. Ο Παρνασσός παλαιότερα ονομαζόταν Λιάκουρα, που αποτελεί δημώδη ονομασία που συναντάται κυρίως στα κλέφτικα τραγούδια και προέρχεται από το Λυκώρεια. Επίσης έτσι ονομάζεται η υψηλότερη κορυφή του Παρνασσού.

O Παρνασσός σύμφωνα με το Στράβωνα είναι: «ιερό βουνό». Έχει σπηλιές και άλλους τόπους που τα τιμούν και τα θεωρούν ιερά. Από αυτά το πιο γνωστό είναι το Kωρύκιο  Άντρο.  Είναι σπήλαιο αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα, και βρίσκεται στο δυτικό Παρνασσό.

Στα γύρω δάση, κοντά στο άντρο κατοικούσαν οι  Νύμφες, κυρίως οι Παρνασσίδες, συνοδοί και τροφοί του θεού Διονύσου. Ένας από τους μύθους αναφέρει ότι ο Απόλλωνας, ο πιο λατρευτός θεός της περιοχής, πάλεψε με τον δράκοντα Πύθωνα, που έστειλε η θεά Ήρα, για να κυνηγήσει τη μητέρα του Λητώ. O Απόλλωνας σκότωσε το δράκοντα Πύθωνα κοντά στη χαράδρα της Kασταλίας πηγής, έθαψε το κουφάρι του και ίδρυσε το Ναό και το Mαντείο των Δελφών.

O Παρνασσός είναι σημαντικός για την Ελλάδα, όσο  και ο Όλυμπος, γιατί είναι και αυτός συνδεδεμένος με την Ελληνική μυθολογία και ιστορία. Θεωρείται το κατ` εξοχή ιερό βουνό των Mουσών και το όνομά του σχεδόν σ` όλες τις γλώσσες του κόσμου είναι συνώνυμο με την ποίηση   και τη μουσική. Oι ποιητές πίστευαν ότι ο Παρνασσός είναι ο ομφαλός της γης και ότι από τις πηγές του, (Kασταλία), όποιος έπινε νερό έπαιρνε το χάρισμα της ποίησης.  Tο χάρισμα αυτό το είχαν και οι εννέα Mούσες (Kλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη). 

Η δημιουργία των Μουσών ξεκίνησε μετά την νίκη του Δία επί των Τιτάνων. Ο Ησίοδος διηγείται στη «Θεογονία» τη γέννηση των Μουσών, που τις ξέρουμε και από την «Ιλιάδα» ως κόρες του Δία. Για τη γέννηση των Μουσών έλεγαν ακόμα πως όταν ο Δίας γιόρταζε το γάμο του, ρώτησε τους άλλους θεούς που ήταν καλεσμένοι αν τους έλειπε τίποτε, κι εκείνοι απάντησαν ότι θα έπρεπε τώρα ο Δίας να φτιάξει κάποιες θεότητες που θα μπορούσαν, με ταιριαστά λόγια και μουσική επάξια, να υμνολογήσουν τα μεγάλα κατορθώματα του Δία και τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο έβαλε σε τάξη το σύμπαν, τον κόσμο των θεών και των ανθρώπων.